خلاصه ی کتاب تئاترکراسی در عصر مشروطه
نام درس: مبانی آرشیو و اطلاع رسانی
نام استاد: استاد زهرا حداد
چکیده
این کتاب به بررسی تئاتر ایران درسالهای بین 1285 تا 1304 میپردازد. یعنی مصادف با انقلاب مشروطیت و همچنین حضور رسمی هنر تئاتر در ایران .
این تقارن موجب شده است که از نظریه ای استفاده شود که سازوکار ارتباط میان صحنه ی اجتماع و صحنه ی تئاتر را افشاء کند. نظریه ی تئاترکراسی که از دریچه ی تئاتر، رهایی بخش دموکراتیک را جست وجو می کند، مبانی نظری تحقیق را فراهم می آورد. با تکیه به این مبانی داده های تاریخی، سامانی پیدا می کنند که از سویی حاکی از نقش خطیر هنر تئاتر در تغییر صحنه ی جامعه برای حضور اقلیتهای اجتماعی و پیوندهای استوار آن با نهادهای خودجوش دموکراتیک است
و ازسوی دیگر خصلت تئاتری حرکتهای سیاسی نظیر انقلاب مشروطه یا شورشها و حتی سرکوب آنهارا نشان می دهد. همچنین براساس مبانی پژوهش سیاست ناب را دگرگونی در توزیع حس پذیری رقم می زند و این حرکت مقاومت پلیس را که خواستار حفظ توزیع حس پذیری موجود است برمی انگیزد. براین اساس تئاتر مشروطه که در کار اخلال این توزیع است با مقاومت ضد تئاتری مواجه می شود. صرف نظر ازاینکه داده های تاریخی نظیر آتش سوزی تئاترها این امر را تأیید می کند. این تقابل باعث می شود که شکلهای متفاوت تئاتری نیز دیده شوند که تهی از بنیان برافکنی و خواستار حفظ وضع موجود هستند. تبلور این مسئله به خصوص در بسیاری از نمایشنامه های این عصر دیده می شود. اما پژوهش حاضر تمرکز خود را روی نمایشنامه نویسی میرزاده ی عشقی می گذارد که خصلت انقلابی تئاتر رادر آثار خود پیوسته حفظ می کند و در واپسین اثر خود به کمال می رساند. رساله درنهایت از حاصل فعالیت نظریه ی خود و جایگاه آن می پرسد و پاسخ را درحوزه ی مطالعات مشروطه و رهیافتی می بیند که با به کارگیری آموزه ی "آموزگار و دانش آموز ناآگاه" و نیز الویت بداهه پردازی بر تأمل در پیش گرفته است. در این رهیافت با طرد دو کلاف انحراف مشروطه و اندیشه محوری، پدیده های فرهنگی نظیر تئاتر، تبارشناسی می شوند و دراین مسیر ضمن حفظ چشم انداز تاریخی، می توان مدلی برای وضعیت امروز استخراج کرد.
واژگان کلیدی:تئاترایران،تئاترمشروطه،تئاترکراسی،دموکراتیک،انقلاب مشروطه
نظرات شما عزیزان: